06.03.26
photo by Benedicte Dacquin
Wat begon als geëngageerde punk, geworteld in de kraakbeweging van de late jaren zeventig, groeide uit tot iets wat zich niet laat vangen. The Ex blijft bewegen. Van Amsterdam tot Addis Abeba, van rammelende gitaren tot bezeten saxofoons. Altijd in ontwikkeling, altijd op zoek naar de volgende vonk.
Of het nu gaat om een legendarische rockzaal in Amsterdam – bijna veertig keer Paradiso, een eigen Ex Festival tijdens het vijftigjarig jubileum van Paradiso – een Oostenrijks podium waar de wereldtop van de vrije muziek samenkomt (Wels Unlimited), of een fucking vet underground podium in een oude gevangenis in Leeuwarden (de Bea natuurlijk): deze band is zo uniek dat het allemaal kan.
Nostalgie, daar doen ze niet aan. The Ex kijkt niet terug, maar vooruit: nieuwsgierig, koppig, levend. Een band die de comfortzone allang achter zich liet, en daar iets vond dat veel groter is dan muziek. “Forward in all directions.” Want waarom één kant op, als het ook allemaal kan?
Eens. Wat een legends.